جرزن ها به بهشت نمى روند

 ***بسم الله الرحمن الرحيم ***
جرزن ها به بهشت نمي روند
حتي اگر از شنبه تا پنج شنبه نماز جمعه بخوانند
و براي قبولي نذر خواهر "هيلاري" و به نيت چهارده معصوم از فرمانيه تا "خيابان چهاردهم"(?) واشنگتن دي سي، شنبليله بکارند
جرزن ها به بهشت نمي روند
 حتي اگر در ليله الرغائب با توسل بر پيامبران بي پيام،
 و معصومين گناهکار "سروش" آورده،
 همه امور را بر خداي خود پنداشته "ريچارد داوکينز"(?) تفويض نمايند
 مردم "صحيفه" نخوانده اند
 ولي امام و انقلاب را خوب مي شناسند
مردم عوامند
 ولي دشمن را به اشتباه نمي گيرند
 حتي اگر "کلينتون" کشکول به دست، در خاورميانه دوره بيفتد
 و "بوش" مدرسهء خيريه بسازد
 حتي اگر "اوباما" کنار سفره افطار براي اعتلاي اسلام دست به دعا بردارد
و "مک کين" به مستحقين اين ور آب قربه الي الله چند ميليون دلار اعانه بدهد
 حتي اگر مادام "آلبرايت" از مامان شاهدخت عزيز بخواهد سر نماز تسبيح هزار دانه بگرداند
 و براي بالارفتن سهام  "هاليبرتون" کاري بکند
 من مي گويم شما ولي شما به خود نگيريد
 و بخوانيد آنها
به قول شما مردم همان لشکر قابلمه به دستند
ولي پايش بيفتد با قابلمه بر فرقتان خواهند کوفت
و انقلاب را بيمه خواهند کرد
مردم بي سواتند
 و سرشان به کار خودشان گرم است
 ولي فرق سره را از ناسره مي دانند
 و دست خوني کاخ سفيد را در "ناصريه" و دست برخي را در جيب کاخ سفيد و برق شمشير ابن ملجم را در تهران مي بينند
 مردم جوات و مواتند
 ولي معناي دروغ هاي مسلول ايرانسل را مي فهمند
 و به کامبيز "شواردزينگر" که نام خود را در المثناي چهارم شناسنامه اش، حاج عز الدين قصاب گذاشته
 و هر شب به فتواي شيخ احمق "هاآرتص" براي پيروزي سياست هاي شهيد "آبراهام لينکلن" عزيز، الله اکبر مي گويد اعتقادي ندارند
 آري حتي اگر عجوزه هاي خوش پوش بالاي شهر دمق شوند
 و سابرينا چند روز با پوستر تمام قد "داريوش" قهر کند
باز هم نظر باربرهاي ميدان تره بار به رأي هايشان عوض نخواهد شد
 حتي اگر کامران کمر طلا به نشانهء اعتراض چراغ لامبرگيني سبز رنگ مدل 2008 باباش را روشن بگذارد
 و سر راه "گودباي پارتي" آماندا باربي به وانت اکبر بوقي، سبزي فروش سيار اين روزها راه ندهد

 بايد واقعيت را قبول کرد بايد خود را گول نزد
 بايد تقصير ها را گردن ترجمه نينداخت
 بايد مثل کبک سر در اينترنت فرو نبرد
 و روشن فکرانه از نرم افزار "بابيلون" اميد معجزه نداشت
 بايد پذيرفت که اگر "گوگل" دري وري هاي خود را به زبان دري هم سرچ کند
 و "بيل گيتس" در نسخه تکميلي "ويستا" پارسي هخامنشي را هم پاس بدارد
و "جيم کري" در اينترنت دنبال گرل فرند پرشين هم بگردد
 باز هم "زبان گنجشک" هاي دودي ميدان راه آهن، زبان فخيم "عرعر" هاي پرورشي شمال شهر را نمي فهند
 بايد قبول کرد زبان "تهراني" با "تيروني" دوتاست
و تيروني ها با تيکه کلام هاي تهراني و تيک هاي هيستيريک شمال شهر بيگانه اند
 همانگونه که گردن هاي ضخيم يک عمر چاک انگشتان عباس واکسي را باور نکردند
 و نفهميدند براي ترجمه درد هايش آب دهان او از هر رسانه اي رساتر است
و قسط هاي عقب افتاده براي پريشاندن شب هايش از همهء نقش هاي خفن "آنتوني هافکين" خوفناک تر بوده اند
 بايد واقعيت را پذيرفت
 بايد واقعيت را چه با وافور، چه در زرورق استنشاق کرد
بايد واقعيت را يک نفس رفت بالا
 يا حداقل تزريق کرد
واقعيت اين است که واقعيت تلخ است
 واقعيت اين است که واقعيت در روزنامه ها نيست و سايت هاي خبري در هپروتند
 واقعيت اين است که مجلات رنگي از اوضاع سياه و سفيد مردم بي خبرند
 واقعيت اين است که روزنامه ها از "تروتسکي" و تقلب و "ابوغريب" و "گوآنتانامو" دفاع مي کنند
و نسبت به افزايش زاد و ولد موشها هشدار مي دهند
 و مردم را از آنفولانزاي خوکي مي ترسانند
 حال آنکه نمي دانند کمي دورتر از ميدان شوش مردم در شش و هشت زندگي خود مانده اند
و بعضي از خجالت دختران دم بخت دق مي کنند
واقعيت اين است که تمام اتوبان هاي شهر سالوسانه به سمت "دارآباد" مي لغزند
ولي کوچه هاي زخم دار جنوب شهر آباد نمي شوند
 واقعيت اين است که در اداره ها پودمان هاي آموزشي چند برابر شده اند
ولي هيچ پمادي ترک دستهاي ننه رقيهء ليف باف را دوا نکرده است
واقعيت اين است که شهرداري منطقه دو براي زيبايي شبهاي پارک ملت آب نما ميسازد
 ولي در رباط کريم و حومه نامبيايي برپاست که بيا و ببين
 واقعيت اين است که خيابان هاي "فرمانيه" و "قيطريه" و" آجودانيه" نورباران است
 ولي کارگرهاي "شهر ري" از شرمندگي دست هاي خالي، در پناه ظلمات آخر شب يواشکي وارد خانه ها مي شوند
اما حالا دیگر وضعیت فرق کرده
 حالا ديگر سپورهاي شهرداري بر سفرهء شرخر هاي از خدا بي خبر شوريده اند
 و نان دريوزه هاي حزبي و روسپيان سياسي آجر شده است
 بايد باور کرد که ديگر دعوا بين چپ و راست نيست
 که بين جيب هاي گشاد و دست هاي خالي است
 و جيب برها حتي اگر همه اموال دولتي را وقف نمايند
 و مثل کفتارهاي "گينه بيسائو"، نعش کفترهاي بي صاحب را بالا بياورند
 باز حسابشان با کرام الکاتبين است
 این نوشته خودم نبود اما مثل نوشته ی خودم دوستش دارم